TRADITIONAL IRISH THEATRE

"There is a sense in which we do not own our culture, we are only trustees. The treasure is only on loan and we must take it, refurbish it in the light of our experience and hand it on."

Fr Pat Ahern.

Siamsa, pronounced “Shee-am-sa”, comes from the Irish language and expresses mirth and music; Tíre means ‘of the land’.

The „father” of Siamsa Tire was a young curate Fr Pat Ahern, who established a new choir in St John's church in Tralee in 1957. He proved himself to be a talented conductor. In 1963 the artists of his group gave a performance based on Passion Play „Golgotha”. This performance met with such acclaim that Pat Ahern decided to continue working in the choir extending its actions to dance and play in future. This informal group at that time decided to call themselves Siamsoiri na Riochta. Their main purpose was the preservations of some of traditions in music, songs and dance in North Kerry which were in danger of disapearing. Many styles in dance derived from rural areas of Ireland and accompanied traditional occupations and tasks in villages in previous times. During these early years, Siamsóirí na Ríochta performed in a variety of venues in Ireland and abroad and were also invited to perform on a number of Raidio Teilifís Eireann productions. Pat Ahern prepared a plan to foster the development of Irish folk culture in 1972 and in the ensuing years he proceeded to implement it. In 1974 Pat Ahern was appointed Artistic Director, a position he held until his retirement in 1998. A vital element of his artistic idea was fostering traditional Irish folk culture by training students in music, dance, song and movement free of charge. Those who showed significant promise, graduated to an advanced class in Siamsa Tíre in Tralee, and from there to the Community Cast of the company. The current theatre and arts centre is a testament to the vision of two other men -Martin Whelan and architect- Patrick O’Sullivan. Thanks to the commitment of all three gentlemen, the new theatre and arts centre was officially opened in 1991.

Now Siamsa Tire is recognized as a one of the best ambassadors of Irish Folk Culture. It is also a place which brings together people of Kerry and visitors from all over the world to enjoy the best of Irish culture – music, song and dance. Apart from watching performances you can take part in Irish Folk Culture by learning an Irish song or Irish dance. There is also an exibition of photographs, costumes, masks and memorabilia from down the years in a seat of this theatre.

It was a real pleasure for me sitting in among the audience of Siamsa Tire. I watched two performances entitled „Oilean” and „Turas”.

The former tells us about the Blasket Islands. It shows the way of life of the islanders and their spirit of survival, capturring the essence of this island community, their traditions and customs, their wealth of song and story, their love of life and their strong kinship with one another”.

„Turas” on the other hand, seemes to be a much more modern style of performance presenting music from all corners of Ireand. It is a combination of powerful music played on traditional Irish instruments, stunning dance routines and beautiful vocals, both in English and Irish.

Those two evenings in Siamsa Tire left in my mind vivid and unforgettable wonderful pictures and tunes which had been done with love and passion.

***

„Kultura w pewnym sensie nie należy do nas, jesteśmy jedynie jej powiernikami. Ów skarb jest tylko wypożyczony, a my musimy go wziąć, wyremontować w świetle naszego doświadczenia i przekazać dalszym pokoleniom”

Ojciec Pat Ahern

Siamsa, wymawiane "Szi-am-sa", pochodzi z języka irlandzkiego i wyraża "wesołość i muzykę", Tire natomiast oznacza "z ziemi".

Ojcem Siamsa Tire był młody wikary ks Pat Ahern, który w roku 1957 założył w Tralee w kościele Świętego Jana nowy chór. Szybko też okazał się być utalentowanym dyrygentem. W 1963 roku artyści jego grupy zagrali spektakl "Golgota" oparty na Pasji. Widowisko spotkało się z takim uznaniem, że Pat Ahern postanowił kontynuować pracę rozszerzając zakres działań chóru w przyszłości o taniec i grę aktorską. Ta nieformalna wówczas grupa artystów nosiła nazwę Siamsoiri na Riochta. Głównym jej celem było pielęgnowanie niektórych elementów z tradycji muzyki, pieśni i tańca mających swe korzenie w hrabstwie Kerry, a którym groziło powolne zanikanie. Wiele stylów tańca irlandzkiego pochodzi bowiem z obszarów wiejskich Irlandii, a w przeszłości towarzyszyło tradycyjnym zawodom i codziennym zajęciom w wioskach. W początkowych latach Siamsóirí na Ríochta dawał przedstawienia w różnych miejscach w Irlandii i poza jej granicami, jak również bywał zapraszany na  występy w kilku produkcjach Radia Teilifís Éireann.

W 1972 roku Pat Ahern przygotował plan wspierania rozwoju irlandzkiej kultury ludowej, a w kolejnych latach przystąpił do jego realizacji. W 1974 roku został mianowany dyrektorem artystycznym, które to stanowisko piastował aż do przejścia na emeryturę w roku 1998. Istotnym elementem jego artystycznej idei było wspieranie tradycyjnej irlandzkiej kultury ludowej poprzez bezpłatne szkolenia studentów w zakresie muzyki, tańca, śpiewu i ruchu. Osoby najbardziej zdolne i obiecujące awansowały na wyższy stopień wtajemniczenia, by następnie znaleźć się w obsadzie spektakli.

Obecny teatr i centrum sztuki jest świadectwem wizji jeszcze dwóch innych mężczyzn - Martina Whelana oraz architekta Patricka O'Sullivana. Dzięki zaangażowaniu wszystkich trzech panów, nowy teatr i centrum sztuki został oficjalnie otwarty w 1991 roku.

Siamsa Tire jest uznawany za jednego z najlepszych ambasadorów irlandzkiej kultury ludowej. Jest to miejsce, które skupia wokół swoich działań mieszkańców Kerry, jak również gości z całego świata, ciesząc irlandzką kulturą - muzyką, pieśnią i tańcem. Teatr, oprócz klasycznych występów oferuje swym gościom lepsze zapoznanie się z irlandzką kulturą poprzez naukę irlandzkich pieśni i tańca. W siedzibie teatru można również obejrzeć wystawę fotografii, kostiumy, maski i pamiątki teatralne zbierane na przestrzeni lat działania tej instytucji.
Prawdziwą przyjemnością  dla mnie było gościć wśród publiczności Siamsa Tire. Obejrzałam dwa spektakle: "Oilean" i "Turas". Pierwszy opowiada nam o wyspach Blasket. Ukazuje sposób życia wyspiarzy i ich ducha przetrwania uchwytując istotę społeczności wyspy, jej tradycje i zwyczaje, bogactwo pieśni i opowieści, miłość do życia i silne więzi łączące członków społeczności. Z drugiej zaś strony "Turas" wydaje się być przedstawieniem mającym o wiele bardziej nowoczesny styl wykonania, prezentującym sztukę ze wszystkich zakątków Irlandii. Jest to połączenie muzyki granej na tradycyjnych instrumentach irlandzkich, wspaniałych układów tanecznych i pięknych wokali, zarówno w języku angielskim jak i irlandzkim.
Te dwa wieczory w Siamsa Tire pozostawiły w mojej pamięci żywe i niezapomniane obrazy i melodie wykonywane z miłością i pasją.